Op 20 november 2016 ontving ik het droeve bericht dat mijn buurvrouw en ons oud-bestuurslid Anneke de Groot op 68-jarige leeftijd is overleden. Anneke is twee jaar geleden geopereerd aan een kwaadaardige hersentumor, nadat een tijd lang onduidelijk was waarom de conditie van Anneke zo achteruitging. Van de operatie knapte Anneke aanvankelijk behoorlijk op, maar het afgelopen jaar ging haar conditie langzaam maar zeker weer achteruit. De laatste maanden bracht Anneke goed verzorgd in een hospice door.
Anneke was de initiator van het succesvolle ‘Actiecomité Spaar het Gein’ dat in 1970 in actie kwam tegen de toenmalige plannen voor onder meer een ‘rijksweg’ door en een wegrestaurant in het Gein. Plannen die volgens de overleveringen toen zelfs werden gesteund door de toenmalige burgemeester. Als dochter uit een boerengezin in het Gein wilde Anneke het oorspronkelijk karakter van het Gein behouden. Over haar drive vertelde ze in 2012 (Nieuwsbrief 32): “Mijn grootvader, Jan Trouw, was overleden, en hij kwam altijd op voor het Gein, schreef er altijd over. Ik vroeg me af wie nu het Gein moest verdedigen?”
Toen Spaar het Gein in 1992 een officiële vereniging werd, trad Anneke als vanzelfsprekend toe tot het bestuur, waarin ze de rol van secretaris op zich nam. Die taak vervulde Anneke meer dan 20 jaar, tot 2013. In het bestuur liet Anneke altijd haar hart spreken, met oog voor de realiteit. De laatste jaren van haar bestuurslidmaatschap slaagde Anneke er steeds minder gemakkelijk in zaken te relativeren. Dat bracht Anneke ertoe in 2013 het bestuur los te laten.
Anneke was zeer kunstzinnig. Zij werkte als docente handvaardigheid op een middelbare school, maar ook veel Abcoudenaren hebben daarvan kunnen profiteren toen ze schilderlessen begon te geven in haar atelier bij de boerderij waar haar broer Joost nog steeds woont. Van haar kunstzinnigheid getuigen ook de diverse gedichten die Anneke schreef. Fraaie exemplaren werden nu en dan in de Nieuwsbrief opgenomen. Eén ervan werd tijdens de afscheidsdienst voorgedragen. Hieronder kunt u dit gedicht nog eens nalezen.
Anneke kon dankzij de trouwe hulp en zorg van haar broer Joost heel lang in haar huis in het Gein wonen. Voor hem is het verlies natuurlijk het grootst. Maar het Gein en onze vereniging zullen haar missen. We zijn en blijven Anneke veel dank verschuldigd. Wat als Anneke in 1970 niet in actie was gekomen?
Rien Leemans, voorzitter
Beeld
Een boom in de herfstwind laat z’n bladeren
geleidelijk los,
ze dwarrelen in lichte wolken weg,
laten zich wegvoeren
door het water van de rivier..
In stilte en kaalheid
blijft de boom peinzend wachten
tot alles weer opnieuw begint
en het leven een nieuwe kans krijgt
Je zou een boom moeten zijn;
alle vastgeroeste, onbruikbaar geworden gevoelens
loslaten, áf laten voeren..
om nieuw te worden en verder te groeien
maar sommige zitten nog zo vast en
moet het eerst gaan vriezen voor ze loslaten kunnen..
Anneke de Groot
(dit gedicht werd eerder gepubliceerd in Nieuwsbrief 26 in 2009)
Geef een reactie